Partners van ADHDers zijn vaak een vergeten groep m.b.t. het effect dat een partner met ADHD kan hebben op de relatie.
Zestig heteroseksuele stellen participeerden in de studie, 30 stellen waarvan een van beide partners ADHD symptomen had (vastgesteld met de CAARS) en 30 stellen waarvan geen van beide partners ADHD symptomen had. Alle participanten vulden een vragenlijst over tevredenheid met de relatie (de MAT, marital adjustment scale, 15 items) in en een vragenlijst over intimiteit (de Sharabany’s questionnaire, 36 items).
Zowel de relatietevredenheid als de mate van intimiteit correleerden negatief met de mate van zelf gerapporteerde ADHD klachten van de partner. De mate van intimiteit werd gezien als mediator voor de tevredenheid met de relatie. Dit was met name voor vrouwen het geval die een mannelijke ADHD partner hadden.
Er zijn verschillende limitaties aan deze studie (kleine sample, ADHD / relatie tevredenheid en intimiteit gemeten door zelfrapportage) echter de studie onderstreept het belang van deze “vergeten groep”. Melissa Orlov beschrijft in haar boek ADHD relaties waar partners van ADHDers tegenaan lopen en hoe destructieve patronen kunnen ontstaan in de relatie.
Veelgehoorde klachten van partners over hun ADHD partner zijn: er wordt te weinig gepraat, er is te weinig intimiteit, er zijn conflicten over vergeten van afspraken, er zijn verwijten over de taakverdeling, er zijn conflicten over het gebruik van alcohol / drugs, er zijn conflicten over prikkelbaarheid en agressief gedrag, er zijn problemen met seksualiteit.
In de relatie kunnen misinterpretaties van ADHD symptomen en morele oordelen over ADHD symptomen een rol spelen en leiden tot relatieproblemen. Zo kan “afgeleid zijn” worden geïnterpreteerd als “je houdt niet van me” en kan “zich terugtrekken” geïnterpreteerd worden als “asociaal en egocentrisch”.
Een ander probleem is dat de partner zich als een ‘ouder’ gaat opstellen en degene met ADHD tracht te verbeteren. Met als risico dat de ADHDer zich vervolgens als een kind gaat gedragen. De ‘ouder’ stelt eisen, maakt prioriteiten, organiseert, monitort, helpt herinneren, dringt aan, zeurt. De ‘ouder’ is constant alert. Het ‘kind’ gaat zich terugtrekken, gaat uitdagen, protesteren, saboteren of pleasen. Gedachten hierover bij de ‘ouder’ kunnen zijn: “Ik moet blijven zeuren anders doet hij/zij het niet”; bij het ‘kind’: “Ik doe het nooit goed genoeg”.
Actief betrekken van de partner in de behandeling, steungroepen voor partners en partner relatie therapie waarbij gewerkt wordt aan de destructieve patronen zoals hierboven geschetst kan de intimiteit en relatietevredenheid vergroten.
Een recent artikel Life With a Partner with ADHD: The Moderating Role of Intimacy Shiri Ben-Naim, Inbal Marom, Michal Krashin, Beatris Gifter, Keren Arad , J. Child Fam. Stud. Published online 9.1.2017 beschrijft een onderzoek naar de rol van intimiteit op de tevredenheid van de relatie bij stellen waarvan een partner ADHD heeft.
