Anne van Lammeren
Vanuit longitudinale studies is duidelijk geworden dat ADHD op kinderleeftijd zich op volwassenen leeftijd blijft manifesteren. Zodra kinderen 18 jaar zijn gaan zij vanuit de kinder-GGZ naar de volwassen GGZ( transitie in zorg). Dit kan leiden tot problemen, aangezien er nog weinig bekend is hoe het proces te hanteren waarin een kind met ADHD geleidelijk aan een volwassenen wordt met ADHD.
Uit onderzoek blijkt dat transitie in de GGZ vaak op twee manieren wordt georganiseerd:
1.De bestaande samenwerking tussen de GGZ voor kinderen en de GGZ voor volwassenen te intensiveren/ontwikkelen.
2. Door nieuwe GGZ centra te ontwikkelen gespecialiseerd in adolescentenproblematiek. Er is echter nog weinig onderzoek verricht hoe deze transitieprocessen uit te voeren.
Doel van de studie:
de auteurs onderzoeken hoe de transitie in zorg voor kinderen met ADHD naar de volwassenheid is georganiseerd in Lombardije (Italië). Daarnaast onderzochten zij hoeveel kinderen verwezen worden naar de volwassen GGZ en of er transitie protocollen waren.
Meetinstrumenten:
De onderzoekers deden een literatuurstudie over transitie in de GGZ en gebaseerd op de bevindingen, stelden ze een semigestructureerde vragenlijst over transitie samen, de Transition Questionnaire. Deze werd getoetst door een aantal experts in de kinder- en adolescentenzorg.
Deze vragenlijst bestond uit twee delen. Deel 1 was om informatie te krijgen over het bestaan en de inhoud van transitieprotocollen en deel twee was gericht hoe kinderen verwezen worden naar de GGZ als ze 18 jaar zijn. Deze lijsten werden verstuurd naar de regionale ADHD pediactric centers ( RAPC), met het verzoek deze in te vullen.
Resultaten:
Van de 18 RAPC in Lombardije, die meededen aan het onderzoek had 28 % een transitieprotocol. 3% van de kinderen met ADHD werden daadwerkelijk verwezen naar de volwassen GGZ. Van de 52 adolescenten die net 18 jaar waren geworden, werd 63% ( n= 33)behandeld door een huisarts, waarvan er 5 ondersteuning kregen van de RAPC. 2,6% werd uit zorg ontslagen, omdat ze goed functioneerden. De overigen bleven in behandeling bij de RAPC, waarvan er 3 verwezen werden naar de volwassen GGZ.
Conclusies:
De auteurs suggereren dat op basis van deze resultaten kinderen met ADHD onvoldoende zorg krijgen op volwassen leeftijd en dat de transitie van de GGZ voor kinderen naar de volwassenen GGZ een hoge prioriteit moet krijgen. Zij sluiten aan bij de aanbevelingen van de National Institute voor Health and Clinical Excellence (NICE) richtlijnen.
Ze pleiten ervoor dat de GGZ voor kinderen samen met de volwassen GGZ protocollen en richtlijnen ontwikkelen, waarbij ook de ouders en de patiënten betrokken worden. Ze benadrukken dat deze als deze protocollen ontwikkeld zijn, ze ook regelmatig geëvalueerd en aangepast worden, zodat ze van nut blijven voor de klinische praktijk. ADHD is immers een stoornis, die levenslang aanwezig kan blijven en kan leiden tot ernstige beperkingen in het functioneren.
Reale, M. A. Costantine, M. Sequi, M. Bonati, 1087054714560823, first published on December 18, 2014
