Skip to main content

Terwijl eerder werd gedacht dat bij kinderen met ADHD er mogelijk in 25% van de gevallen remissie kan gaan optreden op latere leeftijd lijkt op basis van onderzoek recent gepubliceerd in het toonaangevende vakblad American Journal of Psychiatry dat waarschijnlijk minder dan 10% van de kinderen op latere leeftijd zal ‘herstellen’ van ADHD.

Uit onderzoeken onder andere van Biederman e.a. uit 2010 bleek dat 65-67 % van de kinderen na 10 jaar niet langer voldeden aan de criteria van ADHD maar dat rond de 77 % nog steeds last had van ADHD symptomen of beperkingen. Het aantal kinderen waarbij sprake was van volledige remissie was in die studie rond de 22%. Vroegere studies lijken aan te geven dat ADHD in loop der tijd kan fluctueren tussen volledige of gedeeltelijke remissie of blijvend persisteren.

Doel van het huidig onderzoek:

Er wordt geschat dat in 50% van de gevallen er remissie optreedt van ADHD op volwassen leeftijd. Deze conclusie is echter voornamelijk gebaseerd op enkelvoudige eindpunten. Hierbij wordt niet meegenomen dat er variaties kunnen optreden in loop der tijd in de expressie van ADHD. De auteurs hebben onderzocht in welke mate kinderen met ADHD herstellen en verschillende mate van remissie bereiken op de volwassen leeftijd

Methode:

Kinderen met ADHD (558) uit de MTA studie (Multimodal Treatment Study of ADHD) ondergingen 8 verschillende metingen gedurende een follow-up periode van 2 jaar tot 16 jaar (gemiddelde leeftijd, 25.12 jaar) vanaf baseline. De auteurs stelden bij de deelnemers vast of er sprake was van volledige remissie, partiële remissie of persisterende ADHD bij iedere meting op basis van ouder, leerkracht en zelfrapportage van ADHD symptomen en beperking, gebruik van behandeling, middelen gebruik en comorbide psychiatrische problematiek.

Resultaten:

Ongeveer 30% van de kinderen met ADHD bereikten volledige remissie op een bepaalde moment tijdens de follow-up periode echter bij het merendeel (60%) trad ook weer terugkeer van hun ADHD symptomen op na een initiële periode van remissie. Bij slecht 9,1% van het totaal aantal kinderen bleek er sprake van volledig ‘herstel’ (blijvende remissie) bij het eindpunt van het onderzoek en bij slecht 10,8% bleek sprake van een stabiel persisteren van ADHD symptomatologie bij de verschillende meet punten. Bij de meeste deelnemers met ADHD (63,8%) bleek er een fluctuatie in de remissie en terugkeer in de loop der tijd van ADHD symptomen. De meeste jongeren waren bij het eind van het onderzoek ongeveer 25 jaar oud.

 

Conclusie:

De resultaten van de MTA lijken de eerdere gedachte dat mogelijk 50% van de kinderen geen ADHD meer hebben op latere leeftijd te ontkrachten.

Bij de meeste jongeren met ADHD blijkt er sprake van een fluctuerend beloop van hun symptomen tussen de kinder en jong volwassen leeftijd.  Ondanks dat er tijdelijk sprake zou kunnen zijn van remissie van ADHD lijkt er bij zeker 90 % van de kinderen sprake te zijn van resterende symptomen op jong volwassen leeftijd.

Het is op basis van dit onderzoek belangrijk om mee te nemen tijdens het geven van psycho-educatie aan ouders en jongere dat er tijdelijk sprake kan zijn van een vermindering van je ADHD klachten die beïnvloed kunnen worden door behandeling, persoonlijke factoren of omgevingsfactoren maar dat het van belang is gedurende een langere periode te blijven screenen hoe het gaat met de klachten, welke beperkingen er mogelijk kunnen persisteren zelfs na een succesvolle behandeling

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34384227/

Dion Leiblum

Dion Leiblum

Bestuurslid