|
“Ligt dochter nu nog niet in bed? Het is al 21.30 uur. Mijn kinderen liggen er al lang in. En dat hoort ook zo, want kinderen van deze leeftijd horen op deze tijd te slapen. Bovendien heb ik op deze manier ook eindelijk een beetje tijd voor mezelf.” Het zijn de woorden van een goede vriendin die ik aan de telefoon heb. “Het zal allemaal wel zo horen, maar mijn kind heeft een slaapprobleem” antwoord ik. “Hier gaat niets volgens de boekjes.”
Het zit me allemaal toch niet lekker. Aan de ene kant wil ik wat meer begrip van mijn vriendin voor onze situatie, aan de andere kant heeft ze ook wel een klein beetje gelijk. Manlief en ik hebben nooit tijd voor onszelf. Dochter gaat altijd gelijk met ons naar bed. En dan nog ligt ze uren wakker. De problemen die ze heeft met het slapen worden steeds hardnekkiger en ze krijgt er zelf ook steeds meer last van. Er zijn nachten dat ze tot 6 uur loopt te spoken. We hebben van alles geprobeerd om dit tegen te gaan. Haar niet te laat medicatie geven. Haar iedere avond haar iPad en haar mobiele telefoon in laten leveren. We hebben zelfs de lampen eruit gedraaid, maar dat vind ik ook zo barbaars. En ondertussen verzint dochter telkens weer iets nieuws. Ze gaat uitgebreid boeken lezen of op zoek naar andere dingen om de tijd door te komen. Als ik haar om 7 uur wakker maak, ligt ze in een diepe slaap en is ze bijna met geen stok wakker te krijgen. Als het me uiteindelijk toch lukt is ze zwaar chagrijnig. Geen land mee te bezeilen. Niets of niemand kan het in haar ogen nog goed doen en iedereen in dit huis wordt vakkundig afgebekt. Inclusief onze lieve hond die er toch echt niks aan kan doen. Nadat ze dit allemaal heeft gedaan, zit ze met een wit afgetrokken snoetje aan de ontbijttafel. Vorig schooljaar heb ik dochter om die reden meer dan eens afgemeld. Het is dan echt onverantwoord om haar de deur uit te laten gaan. Als ze aan de ene kant op de fiets stapt, valt ze er aan de andere kant weer vanaf. Het is gewoon echt geen doen. Gelukkig moeten we op controle bij de kinderarts. Het gaat eigenlijk grotendeels heel goed met dochter. Ze reageert goed op de medicatie. Ze heeft een mooie lengte, een gezond gewicht en een prima bloeddruk. Alleen het slapen is een hopeloos verhaal. Ondanks al onze maatregelen krijgen we het niet op de rit. Dit moet echt veranderen De kinderarts vertelt dat ze in zijn praktijk vaak een hele lage dosering Mirtazapine geven aan kinderen met deze problemen. Het is namelijk iets wat vaak voorkomt naast ADHD. Hij stelt voor om dit medicijn ook bij dochter te proberen. Een beetje huiverig ben ik wel. Net als de apotheek die het pas aan mij mee wil geven na overleg met de arts. Maar werkelijk: dit is de beste vinding ooit! Dochter gaat nu om 21 uur naar bed, slaapt meteen in en ook nog eens de hele nacht door. En als ze wakker wordt, is ze een stuk fitter en vrolijker. Hier is ze zelf heel blij mee en wij ook. Zzzzzzz! Welterusten |
ZZZZZ!
