Skip to main content
Columns en blogs

Tussen de wal en het schip

Door: 27 januari 2016mei 27th, 2021Geen reacties

“Volgende week vrijdag komen papa en mama je halen. Je mag dan met ons mee naar huis. Voorgoed. Je slaapt dan weer in je eigen kamertje en je bent weer dicht in de buurt bij je broertje, opa, oma en de poezen. We zijn daar heel erg blij om, want we hebben je zo gemist.”

 

Papa en mama zijn speciaal, met gebak, naar de kliniek gekomen om de 11-jarige Kevin het grote nieuws te vertellen. Kevin zit nu ruim een jaar intern op een behandelgroep voor kinderen met een meervoudige ontwikkelingsstoornis binnen het autistisch spectrum. Vanaf het begin heeft Kevin een heel fijn team om zich heen en hij heeft zeker grote sprongen voorwaarts gemaakt.

 

Kevin zou eigenlijk pas aankomende zomer naar huis gaan. Dit kon niet zomaar, er moest vooraf heel veel geregeld worden, zoals onderwijs op maat en dagbesteding met behandelmogelijkheden. Dat is niet makkelijk, want de mogelijkheden zijn zeer beperkt. De ouders van Kevin waren hier dus ook al intensief mee bezig. De terugkeer van Kevin naar huis moest immers goed verlopen.

 

Maar nu is ineens alles anders. Vanwege de bezuinigingen op de Jeugdzorg zullen er een aantal groepen gaan sluiten. Concreet betekent dit dat Kevin intern zal moeten verhuizen. Zijn kamertje zal veranderen en hij zal moeten wennen aan nieuwe groepsleiders. Funest voor een kind met ADHD en autisme die moeite heeft met veranderingen in zijn directe omgeving.

 

Het is ook de tweede verhuizing in relatief korte tijd. Een aantal maanden geleden is Kevin hetzelfde overkomen. Maandenlang zat hij in angst. Bijna dagelijks moest Kevin naar de stille kamer gebracht worden, omdat hij niet met de situatie om kon gaan. Kevin werd opstandig en boos. Zijn veilige fundament was aangetast en dat zat heel diep.

 

De ouders van Kevin willen het hem niet nog eens aandoen. Een andere kliniek is geen optie, want daar hebben ze ook te maken met die enorme bezuinigingen. De enige ‘oplossing’ is om Kevin eerder naar huis te halen. De ouders van Kevin besluiten dan ook om hier voor te gaan. Maar dat is niet zonder risico’s. Kevin heeft veel zorg nodig.

 

Iedereen is natuurlijk blij dat Kevin weer thuis komt wonen. Papa, mama, zijn broertje, opa, oma en natuurlijk Kevin zelf. Maar omdat alles in een stroomversnelling is gekomen hebben de ouders van Kevin niks kunnen regelen. Er is geen dagbesteding voor Kevin en hij kan niet naar school. Kevin zit dus alle dagen thuis.

 

Een schrijnend verhaal. En helaas overkomt dit niet alleen Kevin. Er wordt enorm bezuinigd op de Jeugdzorg en veel kwetsbare kinderen worden de dupe. Staatssecretaris van Rijn beloofde dat er geen kind tussen wal en schip zou vallen en dat de zorgcontinuïteit gewaarborgd zou worden. Maar als ik naar Kevin kijk concludeer ik dat de werkelijkheid anders is. De hele bezuinigingsoperatie is uitgelopen op een groot drama. Kinderen zoals Kevin zijn de dupe. Daarom heb ik een belangrijke vraag: wat denkt de Staatssecretaris aan deze schrijnende situaties te doen?

 

24-01-2016

Suzan Otten-Pablos

Suzan Otten-Pablos

Columnist ADHD Netwerk: in de periode van 2010 tot 2021 heeft Suzan Otten-Pablos elke 2 weken een column op de website van ADHDnetwerk.nl. gepubliceerd. Suzan is maatschappelijk werker, ADD/ADHD coach en ervaringsdeskundige. Zij is zelf een moeder met stuiterkwaliteiten en heeft twee kinderen met ADHD. In de maandelijkse columns zal zij haar persoonlijke ervaringen en meningen beschrijven. Zij is daarbij ingegaan op de actualiteit. De columns geven haar persoonlijke mening weer en deze valt niet onder verantwoordelijkheid van het ADHD Netwerk bestuur. In 2021 heeft zij besloten haar werkzaamheden voor ons af te ronden. Wij zijn Suzan zeer erkentelijk voor haar grote inzet in deze jaren en wensen haar succes met de voortzetting van haar werk elders.