Dit is mijn laatste column van 2012, want het jaar zit er bijna op. Een jaar met veel ontwikkelingen op het gebied van ADHD. Tijd voor een korte terugblik en een doorkijkje naar het nieuwe jaar.
Wat mij het afgelopen jaar misschien nog wel het meest heeft geraakt is dat er over de diagnose ADHD zoveel is gediscussieerd en dat het hierdoor heel veel negatieve aandacht heeft gekregen. Want iedereen vindt er momenteel iets van. Zo vindt de buurman ADHD een absolute modegril en de buurvrouw vergelijkt Ritalin met harddrugs. En verder vindt ze dat alle drukke kinderen slecht door hun ouders worden opgevoed en harder moeten worden aangepakt.
Ergens begrijp ik het wel. De buurman en de buurvrouw zijn immers voortdurend getuige van het ADHD debat dat wordt gevoerd in de media. Een debat dat gekleurd wordt door ongenuanceerde en tendentieuze berichten. Een debat dat voornamelijk gaat over de toename van het aantal gebruikers van ADHD medicijnen en over het algemeen helemaal niet gaat over de mensen met ADHD en de problemen die zij hierdoor in het leven ervaren.
Het is dus ook niet zo verwonderlijk dat de buurman en de buurvrouw hun mening over ADHD klaar hebben. Want hoe kunnen we ze dit kwalijk nemen, als er een eenzijdig beeld van ADHD door de media aan ze gepresenteerd wordt? Het is toch logisch dat je je schouders ophaalt als je eigenlijk helemaal niet weet waar het werkelijk over gaat en wat ADHD inhoudt? Want als je zelf niet vastloopt in het leven is het eigenlijk toch niet verrassend dat je denkt dat mensen met ADHD alleen maar voor gemakzuchtige oplossingen kiezen?
Het vertekende beeld over ADHD heeft dus een heel groot deel van 2012 gedomineerd. Dat raakt me, want het is onnodig. Het moet én kan in 2013 daarom ook echt anders. Maar hiervoor hebben we elkaar nodig. Want iedereen die vanuit zijn of haar perspectief mee kan onderbouwen waarom ADHD niet kan en niet weggezet mag worden als een modeverschijnsel zal in het nieuwe jaar zijn of haar stem moeten laten horen.
Verschillen in inzichten zullen er altijd blijven. En daar is op zich ook niets mis mee. Maar toch roep ik iedereen op om in 2013 een gezamenlijke strategie te bedenken om ADHD en de behandeling van ADHD op een correcte en positieve manier op de kaart te zetten. Dat betekent dat we op moeten houden met het schrijven van ongenuanceerde en polariserende artikelen, columns en blogs. En ook dat we in 2013 niet meer moeten debatteren als voor-en tegenstanders op basis van subjectieve aannames en veronderstellingen. Want op deze manier ontkennen we de complexiteit en vertroebelen we het beeld van ADHD als aandoening.
In het nieuwe jaar zullen we moeten debatteren op een constructieve manier die de beeldvorming omtrent ADHD recht doet. Dit betekent dat we in 2013 samen politiek zullen moeten gaan bedrijven, een coalitie zullen moeten gaan vormen en dus ook dat we compromissen zullen moeten gaan sluiten. Met respect voor elkaars opvattingen en standpunten, maar ook met bereidheid om naar elkaar te luisteren en verschillen te overbruggen.
In dit licht bekeken is het dus eigenlijk best fijn dat het nieuwe jaar als een onbeschreven blad voor ons ligt. We kunnen terugblikken, maar we kunnen vooral ook vooruit kijken. De minder goede dingen achter ons laten, vooruitkijken naar een betere samenwerking en hopen op én investeren in een betere toekomst. Want daar gaat het om. Een betere toekomst voor mensen met ADHD