“We hebben geen best nieuws. De telefoon is gevallen, omdat er een brugpieper voorbij kwam lopen. En nu doet ie raar. Er kan niet meer mee gebeld worden. Muziek luisteren kan nog wel, want één plekje op het scherm doet het nog.” Aan de telefoon heb ik een vriendinnetje van dochter. “Weet je wat ik doe? Ik stuur je wel een fotootje via WhatsApp. Dan kan je de schade zelf zien.”
Ping! Daar is de foto al. Het scherm zit vol barsten. Het vriendinnetje heeft de ene plek die het nog wel doet, voor het gemak, maar even rood omcirkeld. Na dit gezien te hebben, is er maar één conclusie mogelijk: dit ding moet heel snel naar het telefoonmannetje. Een piepklein winkeltje in de stad waar bijna alles gefikst kan worden.
Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt. Als dochter boos is, heeft ze er een handje van om met de telefoon te gooien. Soms gaat het goed, maar vaak ook niet. Dat is dan niet altijd erg, want er zit meestal een beschermplaatje op. Meestal inderdaad, want het kan ook zomaar zo zijn dat dochter tijdens een driftaanval het plaatje eraf trekt, vervolgens op de fiets stapt en dan natuurlijk het ding laat vallen. Dan zegt ie zomaar: krak!
Dochter is sowieso een brokkenpiloot. Ze is meestal op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Dan worden de dingen vies, ze verliest ze of ze gaan kapot. Het enige wat ze dan nog kan uitkramen is: “oeps!”. Maar dan is het al te laat en kost het ons meestal geld. Zo ook met haar mobiel. Het telefoonmannetje is gelukkig heel erg handig. Hij schroeft de telefoon vakkundig uit elkaar. Dan zie je duizend schroefjes en denk je: dit komt nooit meer goed. Maar de beste man weet precies wat hij doet en hij verzint heel snel een oplossing. Dan ga je heel vrolijk de deur weer uit met een telefoon die werkt.
Het probleem met het scherm wordt op deze manier dan ook snel opgelost. Maar een paar weken later is er alweer een nieuw probleem. Er zitten deze keer niet alleen barsten in het scherm, nee, langzaam vallen de meeste functies uit. Dus hop, we gaan weer naar het mannetje. Helaas heeft hij deze keer geen leuke mededeling. Het moederbord en de laadconnector zijn stuk. Repareren wordt een dure grap.
En nu? Moeten we een nieuwe telefoon voor dochter kopen? Of een tweedehandse op Marktplaats? We moeten elkaar, in noodgevallen, toch wel kunnen bereiken, dus er moet iets gebeuren. Na heel lang en goed nadenken, besluiten we dat ik voor mezelf een nieuwe telefoon koop en dat dochter mijn oude toestel krijgt.
Het heeft wat voeten in de aarde. Aan mijn nieuwe telefoon moet ik heel erg wennen. Het is allemaal zo modern dat ik alleen maar kan terugverlangen naar mijn oudere model. Na een paar dagen begint het allemaal gelukkig een beetje te wennen en dochter is blij dat ze weer een telefoon heeft die het doet. De vraag is alleen: voor hoelang? Want dat ie weer kapotgaat, is zeker. Het woord ADHD heeft bij ons dan ook meerdere betekenissen. Alle Dagen Heel Duur is er één van en dat zal voorlopig ook wel zo blijven.
