Ze heeft helemaal geen lage frustratiedrempel.
Ze onthoudt alles, als ze het niet vergeet.
Ze is ruimschoots op tijd + 30 minuten.
En ze chaotiseert haar orde, met flair.
Hoe het hoort?
Met oren… niet dan?
Superfran gaat de wereld veroveren.
Morgen.
Deze tekst schreef Francien de Jong in 2011 om Superfran te introduceren en we hebben afgesproken dat ik er een column over ga schrijven. Dat doe ik graag, want ik ben een fan van het eerste uur. Toch schuif ik het schrijven van dit stuk eindeloos voor me uit. Want hoe moet ik beginnen? Wat ga ik allemaal zeggen? En ondertussen word ik afgeleid door het grote schilderij van de eerste Superfran, die ik kocht via ADHDFund. Hierop zegt een bijna ontploffende Superfran: ik heb hélemaal geen lage frustratiedrempel!
Superfran… wat herken ik mijzelf in haar. Als Superfran staat te koken heeft ze 20 kookwekkers nodig. In mijn herinnering gaat Superfran’s eerste les over timemanagement waarin ze adviseert om hulp in het huishouden te regelen. Hamsteren kan Superfran ook heel goed. Ze gooit de halve supermarkt in haar boodschappenkar. Zo houdt dit financiële wonder haar uitgaven onder controle.
Het zou over mij kunnen gaan, denk ik vaak. Superfran is creatief met het indienen van de belastingaangifte en ruimt op haar eigenwijze wijze de dingen op. Ze is uitgelaten en blij als het lente is en ze probeert te studeren, maar ze wordt afgeleid door een vlieg. Tuinieren is niet aan haar besteed en ze heeft een giraf als huisdier. Als ze op vakantie gaat neemt ze veel meer dan 20 kilo mee. Ze kan moeilijk kiezen en moet altijd nog even iets afmaken.
Omkomen in de post is ook al zo iets. Superfran heeft zelfs een keukentrap nodig om bovenaan de stapel te komen. Ze is ZZG’er; een zelfstandige zonder geduld. Heel vaak vergeet ze dingen en ze heeft moeite met de zomer- en wintertijd. De afwas stapelt ze op tot aan het plafond en ze is als de dood voor de tandarts. Met de voorjaarsschoonmaak is ze in 5 minuten klaar en haar eerste werkdag bij de zonnestudio is geen succes.
Soms stemmen we Superfran en mijn column met elkaar af. Onze belevenissen verschillen immers vaak niet veel van elkaar. Superfran ziet yoga niet als ontspanning en haar administratie is op haar manier zo klaar. Zelfs voor haar eigen tekeningen is ze te laat, maar ze is heerlijk creatief. Ze is nogal aanwezig in gezelschap, houdt wel van een glaasje en is altijd een dame in het verkeer. Bij het gemeente zorgloket is ze gefrustreerd en ze heeft zelfs haar eigen politieke partij.
Iedere maand kijk ik naar Superfran uit. Ze kan zich boos maken over gekke televisieprogramma’s, soms is ze verdrietig, maar ze is vooral ontzettend nieuwsgierig. Superfran belt met de Tweede kamer en neemt maatregelen tegen campagnes over ADHD in de media. Soms overschat ze zichzelf een beetje. Ze zoekt creatieve manieren om aan geld te komen en zit lekker in haar eigen wereldje. Ook bemoeit ze zich graag met dingen, heeft ze fantasie genoeg, lukt het haar om creatief af te vallen en vind ze pesten stom.
Vandaag is het helaas tijd voor de allerlaatste Superfran. Francien, je slaat een nieuw pad in. Maar wat zullen veel mensen de avonturen missen. Waaronder ik. Bedankt voor de vele tekeningen. Het ga je goed!
