Na alle negatieve media-aandacht van de afgelopen week, waarin zo ongeveer de gehele psychiatrie in een kwaad daglicht is gesteld, ga ik vandaag een vrolijke column schrijven.
Een column over de positieve kant van ADHD.
Het etiketje ADHD kan heel vervelend zijn, omdat het levenslang blijft plakken. Maar datzelfde etiketje helpt ook om dingen te begrijpen, te (h)erkennen en te aanvaarden.
Voor een deel kunnen we ons leven beheersen, maar er is nou eenmaal ook een deel dat niet ‘maakbaar’ is. Als we hier steeds naar kijken, zien we vooral de dingen die niet goed gaan en zijn we teleurgesteld over verwachtingen die niet uitkomen.
Het is handig als je je eigen gebruiksaanwijzing te kent, maar je moet ook aandacht blijven houden voor je sterke kanten die je uniek en fantastisch maken. We zijn soms te veel bezig met de negatieve kant van ADHD. Hiermee lopen we het risico het fijne gedeelte uit het oog te verliezen.
Mensen met ADHD kunnen vaak niet voldoen aan de hoge verwachtingen die mensen zonder ADHD aan ze stellen. Dit kan veel frustraties veroorzaken en je een gevoel geven dat het hebben van ADHD je minder waard maakt dan een ander.
Laten we het eens omdraaien. Mensen zonder ADHD zijn niet in staat om snel van onderwerp te veranderen. Ze reageren vaak traag en geven meestal pas antwoord als je een vraag helemaal hebt gesteld. Ze merken vaak niet dat er van alles om hen heen gebeurt. Ze geven vaak de voorkeur aan eenvoudige oplossingen, inplaats van aan interessante en ze maken fouten, maar liggen er geen moment wakker van.
Mensen met ADHD zijn gevoelsmensen, hebben een enorm rechtvaardigheidsgevoel en kunnen heel goed emoties van anderen invoelen. Ze zijn briljant in het bedenken van oplossingen, omdat ze de wereld vanuit een unieke, onbevangen invalshoek bekijken. Mensen met ADHD zijn scherpzinnig, spontaan en openhartig. Ze hebben lef, zijn eerlijk en hebben een groot doorzettingsvermogen.
Hoe zou mijn leven er uit hebben gezien zonder al deze mooie eigenschappen?
Het hebben van ADHD brengt beperkingen met zich mee, daar weet ik alles van. Toch zou ik voor geen goud willen ruilen met anderen. Want wat zou het ongelofelijk saai zijn zonder de humor van mijn zoon. En wat zou het hopeloos stil zijn zonder de levensvragen van mijn dochter. Ik zou me geen raad weten zonder deze creatieve en originele geesten om mij heen. Het geeft mijn leven kleur.
De moraal van dit verhaal is, dat beperkingen omgezet kunnen worden in mogelijkheden en dat kun je bereiken door positief te denken. Dat betekent dat je los moet kunnen laten wat je hebt en vast moet kunnen houden wie je bent, want wat je aandacht geeft groeit.
Positief denken is de vaardigheid om met negatieve dingen van het leven om te kunnen gaan. Het betekent dat je op zoek gaat naar de goede kanten, zonder schuldgevoel te hebben over het verleden en zonder te tobben over de toekomst.
Positief denken is een medicijn zonder vervelende bijwerkingen. Verkrijgbaar zonder recept en helemaal gratis!
