Skip to main content
Columns en blogs

OOrlogstijd

Door: 4 maart 2020mei 14th, 2021Geen reacties

“Morgen ga je sowieso niet naar school. Kabinetsmaatregelen of niet. In het begin deed ik er misschien wel een beetje makkelijk over, maar het coronavirus begint nu toch wel serieus te worden.” Dochter kijkt me boos aan en kan ieder moment gaan ontploffen. “Ben je gek geworden of zo? De opkomsten van de Scouting gaan voorlopig ook al niet meer door. Wat moet ik met mijn leven zonder mijn vrienden? Ik ga gewoon naar school!”

Oké. Het beste wat ik nu kan doen is het even op zijn beloop laten. Later op de dag is er een persconferentie en zullen we meer weten. Maar mijn ongerustheid neemt met het uur toe. Wat nou als de scholen toch open moeten blijven? Wat doen we dan?

‘Gelukkig’ horen we een paar uur later dat het onderwijs de komende weken op slot gaat. Voor zoon was dit al het geval. Hij loopt stage in de zorg en mag daarom beslist niet naar school. Dat is logisch en vanaf nu heb ik dus twee kinderen die niet naar school gaan.

Eigenlijk had ik verwacht dat ik opgelucht zou zijn. Maar het tegendeel is waar. Het is dan misschien wel heerlijk dat we een paar weken uit kunnen slapen en geen wekkers hoeven te zetten, de reden is afschuwelijk. Daarbij: hoe gaan ze het op de scholen allemaal vormgeven en regelen, zodat zoon en dochter niet te veel achterraken? Wat moeten we überhaupt zoveel weken samen doen? Even vrolijk afspreken met vrienden is er nu niet bij. Gaan ze zich samen niet gruwelijk vervelen?

Om het toch nog een beetje leuk en gezellig te houden, besluit ik pannenkoeken te bakken. Samen met zoon ga ik naar de winkel voor de boodschappen. Er staan welgeteld nog twee flesjes pannenkoekmix. Het schap is verder geplunderd. En dat is zo met bijna alle schappen. Onze monden vallen open van verbazing. Het is een beetje onwerkelijk. Het lijkt wel oorlogstijd.

We doen ons best om de dagen zo goed mogelijk door te komen. Het bedrijf waar manlief werkt heeft ook maatregelen genomen. Hij werkt nu halve dagen en de rest thuis. De wintersportreis van zoon is afgeblazen, maar hij moet nog wel twee dagen in de week op stage. Dit baart mij uiteraard grote zorgen, maar ik realiseer me dat het werk in de zorg juist nu door moet gaan. Het enige wat we kunnen, is er het beste van hopen.

Dochter is druk bezig met haar schoolwerk. Dit vraagt veel van haar, omdat ze alles nu zelf moet plannen en organiseren. Maar ze doet haar best. Boos is ze niet meer. Ze begrijpt nu dat het echt even niet anders kan. En ze vindt het allemaal ook heftig, net als zoon. Want wat we nu doormaken, komt later in de geschiedenisboeken. Dat is nogal wat.

Het is voor iedereen een nare en onzekere tijd die we hopelijk snel achter ons kunnen laten. Probeer ondertussen nog wel te genieten van alle mooie dingen en wees bovenal lief voor elkaar.

Suzan Otten-Pablos

Suzan Otten-Pablos

Columnist ADHD Netwerk: in de periode van 2010 tot 2021 heeft Suzan Otten-Pablos elke 2 weken een column op de website van ADHDnetwerk.nl. gepubliceerd. Suzan is maatschappelijk werker, ADD/ADHD coach en ervaringsdeskundige. Zij is zelf een moeder met stuiterkwaliteiten en heeft twee kinderen met ADHD. In de maandelijkse columns zal zij haar persoonlijke ervaringen en meningen beschrijven. Zij is daarbij ingegaan op de actualiteit. De columns geven haar persoonlijke mening weer en deze valt niet onder verantwoordelijkheid van het ADHD Netwerk bestuur. In 2021 heeft zij besloten haar werkzaamheden voor ons af te ronden. Wij zijn Suzan zeer erkentelijk voor haar grote inzet in deze jaren en wensen haar succes met de voortzetting van haar werk elders.