Voor de zomervakantie was dochter overspannen. Ze sliep bijna niet meer, ze at slecht en ze bleef maar afvallen. Het was zaak om alles weer fatsoenlijk op de rit te krijgen. Beter slapen en weer een aantal kilootjes aankomen. Dankzij de broodnodige rust knapte ze gelukkig snel weer een beetje op. Maar er was nog iets. Ze stopte met de medicatie.
Als je vrij bent van school hoef je je niet te concentreren. Nou ja, dat moet wel, maar het is toch anders dan als je hele dagen in de schoolbankjes zit. Dan word er voortdurend van alles van je gevraagd. In de vakantie is dat niet zo. Dan ben je bezig met andere zaken en doe je voornamelijk dingen die je leuk vindt.
Eigenlijk ging het zonder medicijnen meteen heel goed. We kwamen geen moment op de gedachte dat ze er weer mee moest gaan beginnen. Ze reageerde heel relaxed op dingen, minder opgefokt. Ook ging het slapen een stuk beter. En ze had weer zin in eten. Eerder zat ze morrend aan tafel, maar nu was het weer gezellig en leuk.
Tot zover had het alleen maar een positieve uitwerking. Maar vakanties duren helaas niet eindeloos en de onvermijdelijke eerste schooldag zat er weer aan te komen. Wat gingen we doen? Dochter weer medicijnen geven of het toch een poosje zonder proberen?
We lieten de keuze bij dochter zelf en ze gaf meteen aan dat ze haar pilletjes niet meer wilde slikken. Prima. Ze is nu op een leeftijd dat ze bepaalde zaken goed zelf aan kan geven. Ze ging na de vakantie dus zonder medicijnen naar school en we waren heel benieuwd hoe dat zou gaan.
Het werd al snel duidelijk. Ze legde veel makkelijker contact met haar klasgenootjes. Dochter vond het leuker op school en ze kwam veel vrolijker thuis. We dronken sinds tijden weer gezellig een kopje thee samen en ze zat vol met verhalen. Ze liep niet meer linea recta naar haar kamer om zich daar op te sluiten tot het avondeten. Eindelijk vond ze het weer gezellig om beneden te zijn.
Maar er was ook een keerzijde. Dochter is een wandelend vergiet. Haar concentratie is zo uitermate slecht, daar zijn eigenlijk wel medicijnen voor nodig. Zonder komt het gewoon allemaal niet bij haar binnen en informatie blijft echt niet hangen. Misschien was het een idee om de medicatie niet op school te nemen, maar wel voordat ze met haar huiswerk ging beginnen. Dan kon ze hier haar hoofd tenminste bij houden.
Om de proef op de som te nemen, probeerden we dit direct. Maar we konden al heel snel concluderen dat dit het ook niet ging worden. Het gedrag van dochter veranderde meteen. In plaats van open te zijn, werd ze weer teruggetrokken en stil. En als we haar wat vroegen, kregen we een kribbig antwoord. Slapen en eten? Nee hoor, vergeet het maar.
Heel erg lastig. We moeten nu een keuze maken tussen twee kwaden. Wat vinden we van groter belang? Een opgewekt kind of een goede concentratie? Haar schoolcarrière is toch ook belangrijk. Hier hangt veel vanaf voor haar toekomst. Toch moeten we kiezen en voorlopig doen we het zonder medicijnen. Of deze keuze juist is, zal moeten blijken. Er komt weinig van leren, maar we hebben wel een heel gelukkig kind.
