“Medicatie uittesten voor de kijkcijfers. En dan zeggen dat het heftig is om dit aan kinderen te geven. Sorry, ik vind hier iets van”, twitterde ik gisteravond naar aanleiding van de vijfde aflevering van ADHDennis, een televisieprogramma over ADHD. Even daarvoor had ik een soort dienblaadje gezien met pilletjes die werden uitgedeeld aan Dennis en de andere mensen die het programma maken. Ondertussen werd er leuk en lollig gedaan.
In ADHDennis onderzoekt presentator Dennis Weening of hij ADHD heeft. Volgens zijn omgeving zou hij er alle kenmerken van hebben en zijn cameraploeg ook. Voor het programma interviewt Dennis allerlei mensen die er op hun eigen manier iets van vinden of er iets van afweten. Hij ging hiervoor zelfs naar Frankrijk en Amerika.
De eerste twee afleveringen waren best goed, al lag de nadruk wel heel erg op druk gedrag. ADHD behelst zoveel meer, zoals impulsiviteit en concentratieproblemen. Maar ik besloot om gewoon alle zes afleveringen te kijken en daarna pas met een oordeel te komen. Op sommige momenten was het allemaal ook best heel herkenbaar, dus ik hoopte dat er toch een evenwichtig beeld van ADHD zou worden neergezet.
Aan de tweede uitzending werkte psychiater Sandra Kooij mee. En dat deed ze hartstikke goed. Zoals altijd wist ze helder en duidelijk te onderbouwen welke impact ADHD op iemand kan hebben. ADHD is ingewikkeld en complex. Dit werd mooi in beeld gebracht. Ook kwamen er ervaringsdeskundigen aan het woord die vertelden over hun leven met ADHD.
Maanden geleden werd ik ook gevraagd om mee te werken aan het programma. Maar vanwege mijn slechte ervaringen met de berichtgeving over ADHD in de media ben ik niet op het aanbod ingegaan. Heel vaak was ik er al tegenaan gelopen dat er wel heel creatief wordt geknipt en geplakt in radio- en televisieland. Alle respect voor de dappere mensen die hun verhaal wel voor de camera willen delen.
Op zich begon het dus allemaal best aardig. Er werd wel steeds negatief gedaan over het geven van medicatie. Zo werd er gesuggereerd dat er veel gezondere manieren zijn om ADHD te behandelen. Van yoga zou je bijvoorbeeld heerlijk rustig worden. En voetballen is beter dan “voldouwen met pillen”. Een hele nare opmerking, zo zonde. Medicatie is nou eenmaal de meest effectieve behandeling bij ADHD. Dat is inmiddels uitgebreid bewezen.
En toen kwam er gisteren dus het experimentje met de pilletjes. Vol ongeloof zat ik te kijken en zag ik het gebeuren. De medicijnen werden uitgedeeld alsof het snoepjes waren. Wat een belachelijke vertoning. Wat maakten ze onwetende mensen nu toch weer wijs? Is medicatie werkelijk zo eng en gevaarlijk? Is het inderdaad zo heftig en beter om het niet te nemen? Moest ik nu wachten tot na de laatste aflevering om hier iets van te mogen vinden?
Dus twitterde ik. Volgende week is de laatste aflevering. Natuurlijk ga ik dan ook weer kijken. Stiekem heb ik toch nog een klein sprankje hoop dat ze het beeld van ADHD en medicatie zullen gaan nuanceren. Sandra Kooij zit ook in deze uitzending, dus dat is positief. En dat moet ook wel. Want met wat er gisteren gebeurde, slaan ze de plank echt mis. Alles draaide om de kijkcijfers, terwijl het zou moeten gaan over wat het beste is voor mensen met ADHD. Zo moeilijk is dat toch helemaal niet?
