Arme Henk en Ingrid…
Ze dachten eindelijk de ideale politicus te hebben gevonden. Iemand die er echt voor zou zorgen dat zij niet meer door iedereen werden gepakt. Iemand die niet alleen opkomt voor mensen uit de Grachtengordel, maar juist ook voor iemand met een koophuis in een Vinex-wijk.
Geert Wilders (PVV) heeft het echt beloofd. Hij zou het voor deze, denkbeeldige doorsnee, Nederlanders, de mensen die het niet allemaal cadeau krijgen, op gaan nemen.
Ook het Persoongebonden Budget (PGB) voor mensen met een beperking was voor Wilders een waardevol goed. Wilders zou ervoor zorgen dat Henk en Ingrid niet langer de prijs hoefden te betalen voor een falende overheid.
Het verkiezingprogramma van Wilders beloofde het ook al echt. Ik heb het opgezocht:
“De zorg via een PGB is 30% goedkoper dan dezelfde zorg in natura. Het zou dus de voorkeur moeten hebben om zoveel mogelijk mensen voor een PGB te laten kiezen. Ook hier is dus weer sprake van duurkoop.”
Ja, lieve Henk en Ingrid, dat was toen. Toen was het verkiezingstijd en dan roepen politici wel vaker zomaar wat. Om zieltjes te winnen zeg maar.
Op de website van het CDA was het standpunt van de partij over het PGB tot een paar dagen geleden ook te lezen.
“Het CDA vindt het PGB een goed middel voor mensen die zelf over hun zorg willen beslissen. Het PGB moet wel bij je passen. De vrijheid brengt verantwoordelijkheden met zich mee. Zo moet men administratie bij houden en verantwoording af leggen aan de uitkerende instantie.”
Nadat het CDA even fijntjes op deze uitspraak werd gewezen, was het standpunt op wonderbaarlijke wijze, zomaar ineens, van de website van het CDA verdwenen.
Gelukkig bewaart Google altijd overal een kopietje van, dus erg veel moeite om het op te zoeken kostte het niet, maar toch…
Na twee dagen intern beraad heeft het CDA het nieuwe standpunt op de website geplaatst:
“Voor veel mensen is het inperken van het persoonsgebonden budget een pijnlijke ingreep. Maar voor het CDA is het vooral ook een noodzakelijke ingreep, als we de zorg overeind willen houden voor mensen die op langdurige zorg zijn aangewezen. De uitgaven voor de langdurige zorg zijn de laatste jaren buitensporig gegroeid. We moeten wel maatregelen nemen.”
Ook bij de vrienden bij VVD is er een tijdperk van voor en na. In februari werd er op de website van de partij geschreven: “De VVD is altijd een groot voorstander geweest van het PGB, omdat het mensen de mogelijkheid biedt op hun eigen manier de zorg in te kopen die ze willen. Zo zijn ze niet langer afhankelijk van het zorgkantoor en kunnen ze zelf kiezen voor de beste zorg. De VVD heeft zich ingezet voor een wettelijke verankering van het PGB en is er trots op dat dat is gelukt.”
Nog geen vier maanden later steunt dezelfde VVD, staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten in haar plannen om het PGB in te perken, omdat het voorgaande kabinet heeft nagelaten in te grijpen in de sterk groeiende uitgaven aan langdurige zorg.
Uitgerekend Mark Rutte (VVD) was een jaartje geleden woest over een “tendentieuze” reportage van het televisieprogramma Netwerk. “Het is ondenkbaar dat mensen het PGB zouden kwijtraken. Dat is beschaving en het zou ondenkbaar zijn om deze mensen de rekening van de crisis te laten betalen. Het is ondenkbaar dat ik een partij zou leiden die dit laat gebeuren”, zo reageerde Rutte.
Het praatje van Rutte na de verkiezingsoverwinning herinner ik mij ook nog goed. Rutte beloofde dat Nederland terug te geven aan alle Nederlanders. Hij vertelde er alleen niet bij wanneer en niets is zo veranderlijk als de politiek.
Arme Henk en Ingrid en arme rest van Nederland. Het waren geen verkiezingsbeloften, maar het was gewoon ordinair kiezersbedrog. De visie van de VVD is namelijk 180 graden gedraaid. Ondenkbaar?
Nee hoor.
Op de website van de VVD staat nu: “De inperking van de groep mensen die aanspraak kan maken op een PGB doet pijn. Maar de VVD loopt, anders dan het voorgaande kabinet, niet weg voor deze pijnlijke keuze. Als we niets doen gaat het PGB ten onder aan zijn eigen succes.”
En dan ik. Arme ik. Mijn stem is ook al in rook opgegaan.
We zijn namelijk helemaal geen democratisch land. De wil van de meerderheid, (dankzij gedoogsteun van de PVV slechts 51%, 49% wil dit beleid dus helemaal niet) wordt opgelegd aan de minderheid.
Laat ik nou net tot die minderheid behoren…
Ik ben het namelijk helemaal niet eens met de filosofie van onze liberale keizer. Ik ben het ook niet eens met de gekleurde uitspraken van het blonde orakel. En dat het CDA de 10 geboden aan de laars lapt vind ik al helemaal gek.
Oeps…Eigenlijk mag je dit tegenwoordig ook niet meer hardop zeggen. Mensen met andere principes, normen en waarden, hebben namelijk gewoon pech. Neem het bestuursakkoord. Een resolute Rutte: “Als de gemeenten niet tekenen, zet het kabinet hoe dan ook door.”
De politiek heeft mij nog nooit zo angstig gemaakt als nu.
Naastenliefde is voor mij gewoon vanzelfsprekend. Het zou niet in mij opkomen om bepaalde mensen niet meer mee te laten doen in de maatschappij, omdat ze anders zijn dan een ander.
Maar ach, ik weet het nu. Mijn kinderen met ADHD zijn te duur geworden en hebben een hoofdrol in de meest slechte B-film aller tijden. Gelukkig heb ik binnenkort alle tijd om mijn eigen kinderen te begeleiden. Hopelijk ben ik dan zelf wel in staat om mijn kinderen, waarvan ik zoveel hou, een happy end te geven.
Dat de praktijk van deze hardwerkende Nederlander aan deze Visie Welzijn Nieuwe Stijl ook ten onder zal gaan is zeker, maar wat mij betreft oprecht een kwaliteitsimpuls, dus bijzaak. Ik kan namelijk nog altijd columns schrijven…
