Woensdag 19 februari 2014. Een datum om nooit te vergeten. Het is de dag nadat de Eerste Kamer instemt met de omstreden nieuwe Jeugdwet waarin staat dat de gemeenten verantwoordelijk worden voor het leveren van alle jeugdhulp en ik wakker word met een verschrikkelijke kater.
Via de televisie volg ik de dag ervoor het lange debat. Tegen beter weten in hoop ik op inkeer van de senatoren in de Eerste Kamer. Het kan toch niet zo zijn dat kinderen met een psychiatrische aandoening straks anders zullen worden behandeld dan een kind met astma of diabetes? Maar mijn laatste sprankje hoop vervliegt snel. Zelden heb ik mensen met zoveel onbenul over kinderen horen praten. Het grijpt me letterlijk naar mijn keel.
En dus word ik de volgende dag ziek wakker. Mijn hoofd voelt alsof er keihard met een hamer op is geslagen en het ieder moment uit elkaar kan ploffen. Mijn ogen krijg ik niet open, mijn maag doet zeer en ik ben hartstikke misselijk. Het enige wat ik kan denken is: waarom heb ik gisteren de televisie na een uurtje debatteren niet uitgezet? Het was niet om aan te zien en toch bleef ik kijken. Maar het kwaad is al geschied. Het enige wat ik nu kan doen is er het beste van proberen te maken. Dat is de snelste manier om van die afschuwelijke kater af te komen.
Positief blijven! Maar dat valt niet altijd mee als je dagelijks wordt geconfronteerd met de gevolgen van ADHD. Voorbeeldje? Dat kan.
We proberen zoon op een geschikte school te krijgen voor Voortgezet Onderwijs. Maar hij heeft ADHD. Is dat dan een probleem? Ja, dat is een probleem. Een kind met ADHD wordt niet zonder slag of stoot toegelaten op een school. Dat zijn ‘moeilijke’ kinderen. Kinderen die begeleiding nodig hebben. En als we niet oppassen is de kans zomaar aanwezig dat ons kind vanaf augustus thuiszit omdat we geen geschikte school voor hem hebben kunnen vinden. Maar dat heeft toch alles te maken met de wet voor Passend Onderwijs? Zeker. Maar het illustreert ook dat het voor ouders van kinderen met een psychiatrische stoornis hard werken is en het soms best lastig is om optimistisch te blijven.
Ja ja, maar op het ministerie van VWS denken ze daar heel anders over. Of misschien denken ze daar wel helemaal niet, want ze vinden het aannemen van de Jeugdwet reden voor het vieren van een feestje. Datum: donderdag 24 april 2014. Kosten: 5000 euro. Maar dat is dan ook inclusief flyers, een locatie, een warm & koud buffet en gezellig samen dronken worden. En o ja, raaskallen over die ‘gestoorde’ kindertjes en hun ouders. Want het zal allemaal wel loslopen, toch?
“Neem er nog eentje, Martin. Op kosten van de zaak. Proost.”
Kijk, dat ze bij VWS totaal niet weten waar ze over praten weten we natuurlijk allang. En dat ze over de ruggen van onze kinderen willen proosten op een botte bezuinigingsmaatregel moeten ze zelf weten. Maar dat een medewerker van het VWS een flyer de wereld intwittert waarop lijkt of er een circusact word aangekondigd is hersenloos en dom.
Vrijdag 25 april 2014. De dag nadat de ambtenaren op het VWS gezellig de bloemetjes hebben buitengezet en ze stuk voor stuk ziek wakker worden. Hun hoofden voelen alsof er keihard met een hamer op is geslagen en het ieder moment uit elkaar kan ploffen. Hun ogen krijgen ze niet open, hun maag doet zeer en ze zijn hartstikke misselijk. Het enige wat ze kunnen denken is: waarom zijn we gisteren na het tiende biertje niet naar huis gegaan? Het was een belachelijk feest en toch zijn we gebleven. Maar het kwaad is al geschied. Ach mensen, denk maar zo: een kater gaat weer over, een psychiatrische stoornis niet. Ik weet hoe het voelt en zeg: net goed!!!
