Skip to main content
Columns en blogs

DE SCHAAMTE VOORBIJ

Door: 3 oktober 2012juni 3rd, 2021Geen reacties

Al zolang ik het mij kan herinneren ben ik anders. Anders dan de rest. Het begon al bij de eerste stappen die ik als kind zette. Dat waren geen stappen. Het waren pogingen om te ontsnappen en de wereld te ontdekken. Niet op de gebruikelijke manier, maar op mijn manier. Mijn ideeën waren zonder twijfel vindingrijk, maar mijn impulsiviteit werd door anderen lang niet altijd gewaardeerd en hierdoor heb ik in mijn leven heel wat afkeuring moeten incasseren.

 

Wat volgde was een jarenlange zoektocht naar waardering van anderen. Wat andere mensen van me vonden werd door de jaren heen steeds belangrijker voor me. Zelfs belangrijker dan mijn eigen mening. Want hoe ik me voelde hing af van de bevestiging die anderen me gaven. Of beter: niet gaven. Omdat ik voor mijn onhandige gedrag helemaal geen complimenten kreeg, maar juist afkeuring, voelde ik me vaak waardeloos en ongelukkig.

 

Dit negatieve zelfbeeld heeft me jarenlang achtervolgd en me het leven zuur gemaakt. Eigenlijk niet zo verbazingwekkend. Want als kind gedroeg ik me meestal niet volgens de norm en hiervoor kreeg ik vaak straf. En op bijna alles wat ik dacht, voelde en deed volgde commentaar. Commentaar over hoe het anders kon én vooral over hoe het beter moest. Hierdoor leerde ik niet voor mezelf te denken en op mezelf te vertrouwen. Dat maakte van mij een onzeker meisje. Bang om te falen.

 

Op school was ik de clown van de klas, maar op mijn eigen manier deed ik ook mijn best. Als iets me interesseerde werkte ik als een paard, maar als iets me niet interesseerde droomde ik er alleen maar van aan alle saaie dingen te ontsnappen. Voor mij lagen de uitdagingen nou eenmaal niet binnen de vier muren van het klaslokaal. Ook kon ik heel boos worden als ik iets onrechtvaardig vond. Maar dit temperament werd regelmatig afgestraft en ik begreep absoluut niet waarom. En omdat ik graag zoals anderen wilde zijn, schaamde ik me vaak diep.

 

Gelukkig kwam er jaren geleden toch een keerpunt en besloot ik te kijken hoe de wereld echt in elkaar zit. Dat moment overviel me op een dag toen ik de kinderen ophaalde van school. Heel bijzonder. Om mij heen hoorde ik verschillende moeders niet aardig praten over andere moeders. En in het geroezemoes kreeg ik ineens een soort besef van realiteit. Dat er op deze manier ook naar mij werd gekeken en over mij werd gepraat.

 

In plaats van hiervan onder de indruk te zijn gebeurde er iets wonderlijks. Het maakte me niet onzeker, zoals anders. Ineens realiseerde ik me dat ik voortaan gewoon moest doen wat ik wilde doen. Er zou toch wel over me gekletst worden en dat maakte me voor het eerst in mijn leven niet kwetsbaar, maar sterk. Een bijzondere gewaarwording. Hoe het precies kan weet ik niet, maar ik heb dit gevoel vastgehouden en nooit meer losgelaten.

 

Ben ik dan nooit meer onzeker? Zeker wel. Maar ik laat me er niet meer door van de wijs brengen. Het krijgen van waardering is geen doel op zich meer. Het is toch niet mogelijk om het iedereen altijd maar naar de zin te maken en er zullen nou eenmaal altijd mensen zijn die mijn gedrag afkeuren. Die me een beetje gek vinden. Druk. Ongeconcentreerd. Impulsief. En ze hebben gelijk, want dat ben ik ook. Altijd al geweest. Al vanaf mijn eerste stappen, die geen stappen waren, was ik een bijzonder kind. En dat ben ik gebleven. Maar hiervoor hoef ik geen sorry te zeggen. Integendeel. Want dankzij mijn creativiteit en mijn motivatie kan ik mijn idealen nastreven en mijn dromen waarmaken. Wat een geluk. Ik ben de schaamte voorbij

Suzan Otten-Pablos

Suzan Otten-Pablos

Columnist ADHD Netwerk: in de periode van 2010 tot 2021 heeft Suzan Otten-Pablos elke 2 weken een column op de website van ADHDnetwerk.nl. gepubliceerd. Suzan is maatschappelijk werker, ADD/ADHD coach en ervaringsdeskundige. Zij is zelf een moeder met stuiterkwaliteiten en heeft twee kinderen met ADHD. In de maandelijkse columns zal zij haar persoonlijke ervaringen en meningen beschrijven. Zij is daarbij ingegaan op de actualiteit. De columns geven haar persoonlijke mening weer en deze valt niet onder verantwoordelijkheid van het ADHD Netwerk bestuur. In 2021 heeft zij besloten haar werkzaamheden voor ons af te ronden. Wij zijn Suzan zeer erkentelijk voor haar grote inzet in deze jaren en wensen haar succes met de voortzetting van haar werk elders.