Pioniers zijn mensen die de toekomst scheppen. Zij zetten in op innovatie en verbetering door het minst betreden pad te nemen. De pionier maakt het verschil, maar kan niet zonder volgers. Want deze volgers worden de ambassadeurs van de initiatieven en zijn dus de mensen die van de toekomst werkelijkheid maken.
Na de volgers komen de afwachters. Je zou het misschien niet denken, maar deze afwachters zijn heel erg belangrijk. Want als de afwachters eindelijk een nieuwe ontwikkeling omarmen, is de kritische massa bereikt. En het bereiken van deze massa is weer bepalend voor het normaliseren van nieuwe ontwikkelingen in de praktijk. Afwachters omarmen nieuwe initiatieven minder snel, maar als ze eenmaal over de streep zijn kan er ook bijna niets meer misgaan.
En dan zijn er natuurlijk ook nog de mensen die vastgeroest zitten in hun bekende patronen en die simpelweg niets willen veranderen. Dit zijn de negatieven. Deze mensen geven pas aan veranderingen toe als het echt niet anders kan. Als ze er min of meer toe worden gedwongen. Want deze mensen willen helemaal niet groeien en hiermee vertragen zij juist de toekomst.
De pionier is dus iemand die als een van de eersten een bepaald gebied betreedt. De pionier moet zijn weg vinden, zonder gebruik te kunnen maken van de ervaring van anderen. Dit is een zware opgave en kost veel inspanning. Want veel voorzieningen ontbreken gewoonweg nog. En omdat de pionier nog niet beschikt over methodes die zich in de praktijk hebben bewezen komt de pionier ook veel mislukkingen en tegenslagen tegen.
Het werk van de pionier is heel belangrijk. De pionier schept namelijk een basis waarop anderen kunnen voortbouwen. Het pionierswerk van Rob Pereira is hier een voorbeeld van. Na ruim 38 jaar verlaat Rob Pereira op vrijdag 27 april 2012 de ziekenhuiswereld. Als kinderarts sociale pediatrie begeleidde Rob Pereira heel veel kinderen met ADHD uit het hele land. Niet voor niets. Want op het gebied van ADHD heeft Rob Pereira baanbrekend werk verricht.
Rob Pereira was vrijwel vanaf het begin voorzitter van het kinderartsennetwerk ADHD, dat later fuseerde met het ADHD-bij-volwassenennetwerk. Rob Pereira zet zich met hart en ziel in om ADHD als een algemeen geaccepteerd verschijnsel op de kaart te krijgen. Dit is geen eenvoudige missie, want ADHD is een omstreden diagnose. Omdat de diagnose ADHD de laatste jaren steeds vaker wordt gesteld, wordt ADHD regelmatig afgedaan als een modeverschijnsel. Onterecht, want ADHD heeft altijd al bestaan.
De groei van het aantal ADHD diagnoses heeft dus niets te maken met overdiagnostiek van nu. Het heeft te maken met de onderdiagnostiek én onderbehandeling van toen. En daarbij vragen ouders helemaal niet om een diagnose. Ouders maken zich zorgen. Zorgen omdat ze zien hoe door de problemen de schooltijd van hun kinderen wordt verpest. En in veel gevallen dus ook de toekomst. Zo werkt dat nu eenmaal. Veel volwassenen van nu lopen immers jarenlang onbehandeld rond. En dat komt weer door de gebrekkige kennis van toen.
Omdat onze kinderen de toekomst zijn en er nu geen gebrek meer is aan kennis heeft Rob Pereira met zijn pioniersgeest veel nieuwe dingen geprobeerd. En dat is ook vaak een dilemma. Want pioniers kunnen de consequenties over het algemeen niet overzien, terwijl ze tegelijkertijd ook altijd bedacht moeten zijn op de eventuele gevolgen.
Pioniers zetten hun idealen gelukkig niet zomaar aan de kant. Ook Rob Pereira niet. Want buiten de muren van het ziekenhuis blijft hij gewoon lekker pionieren. Ook als voorzitter van het ADHD Netwerk blijft hij actief. En hopelijk wordt de plek van Rob Pereira in het ziekenhuis opgevuld door een goede vervanger. Het liefst in de vorm van een pionier. Want de volgers en de afwachters komen wel weer. En heel misschien uiteindelijk ook wel een enkele negatieveling. Want groeien doet bloeien. Bedankt pionier!