Ik kom thuis, een half uur later dan gepland, maar met een brede grijns op mijn gezicht. Het was een beetje hectisch en ik moet nu nog online overleggen met mijn collega’s van het ADHD Netwerk bestuur. “Hoe was je dag?” Vraagt mijn collega. Nou…. ADHD-erig?
Even wat achtergrond informatie: Ik heb een kleine eigen praktijk in Den Haag met zo’n 25 patiënten. 80% heeft ADHD. Ik heb patiënten over de hele wereld, dus van Singapore tot Uden en van Den Haag tot Jeruzalem. Driekwart van mijn consulten gaan daarom online en voor de overige consulten heb ik een prachtig kantoor samen met Jacqueline (zij is ademtherapeute).
Maar terug naar mijn online overleg. Wat bedoel je met ADHD-erig? Nou, mijn eerste afspraak was ftf op kantoor, dus daarvoor ben ik op de fiets gesprongen naar de praktijk. Eenmaal daar kreeg ik een appje: Sorry Marjolein, ik ben vergeten een oppas te regelen, dus mag het ook online? Natuurlijk.
Vervolgens zit ik een uurtje later braaf online te wachten op mijn volgende patiënte. Hm… laten we maar even een appje sturen. Sorry, sorry, sorry ik ben het vergeten en ik ben nog bij mijn vriend?! Maar ik ben over anderhalf uur thuis, kan het later? Eh… ja, we schuiven wel een beetje, dat past wel.
Een kwartier later gaat de bel van de praktijk. Daar staat 1 van mijn oudere patiënten. Dag mevrouw, wat gezellig dat u er bent. Alleen een dagje te vroeg. Maakt niet uit, ik heb wel plek nu, want die andere patiënte zat immers bij haar vriend en die afspraak was nu verzet later in de middag.
Eigenlijk zou ik in de loop van de middag weer terug naar huis fietsen, om dan thuis nog een online groep te geven van 17.00 tot 18.00, maar dat red ik niet meer, omdat mijn ochtendafspraak nu in de middag is. Om 17u ga ik online, ik verwacht 4 patiënten. Ik krijg een appje: Hoi, ik weet dat we nu groep hebben, maar ik was even vergeten dat ik tentamen heb nu. Ik schiet in de lach. Dit is zo ADHD en dat is precies waarom hij in de groep zit. Nog een appje: Hoi, sorry dat ik het nu pas meld, maar ik ben er niet bij vanavond. Ik ben namelijk op wintersport. Nog een app: ik sta vast in de avondspits. Ik dacht, ik red het wel op tijd, maar had er niet aan gedacht dat het rond 17u druk is op de snelweg. Ik sluit later wel aan. Om 17.18 komt de eerste patiënt boven water. Stomverbaasd dat ze de enige is. Oh wat fijn, ik ben niet de enige die niet kan plannen is haar reactie. Nee, klopt. Ik stel voor dat we de volgende week starten met de groep, in plaats van deze week. Iedereen opgelucht.
Mijn collega’s moeten er erg om lachen. Zo herkenbaar! Het is natuurlijk heel fijn dat ik nu in de eigen praktijk zo flexibel kan zijn. Als je agenda vol gepland staat is dat een stuk ingewikkelder. En het no-show beleid dat veel GGZ-instanties hebben helpt daar ook niet bij. Het niet kunnen plannen en geen tijdsbesef hebben is éen van de meest voorkomende klachten bij ADHD en het voelt vaak oneerlijk voor patiënten als ze daarop afgerekend worden, maar ondertussen moet je zelf wel verantwoording afleggen over de gaten in je agenda. En laten we eerlijk zijn, niet iedereen kan tegen de chaos die een ADHDpoli soms met zich meebrengt. Bij mij werkt het op de lachspieren. Ik gebruik de “foutjes” in mijn coaching, maak er behandeldoelen van en laat ze oefenen. En gelukkig heb ik ook een heleboel “normale” dagen.
Maar soms kom ik dus een half uurtje later thuis dan gepland, met een brede grijns op mijn gezicht.
Marjolein Tanke (bestuurslid ADHD Netwerk)
