Mijn zoon/dochter heeft helemaal geen ADHD, want hij/zij kan zich prima concentreren als hij/zij televisiekijkt of een game speelt”. Het is een veel gehoorde opmerking van ouders van kinderen waarbij ADHD nog niet officieel is vastgesteld. Deze ouders weten nog weinig over ADHD en denken dat kinderen die het hebben zich nooit kunnen concentreren.
De realiteit is dat kinderen met ADHD juist heel goed kunnen hyperfocussen. Zolang een kind met ADHD iets interessant genoeg vindt, zal het de aandacht prima vast kunnen houden. Pas als iets een kind met ADHD niet interesseert, zal de aandacht verslappen. Internetten en gamen vinden de meeste kinderen met ADHD geweldig. Ze houden nu eenmaal van actie en geweld en kunnen hier helemaal in op gaan. Maar dit is niet ongevaarlijk. Bij kinderen met ADHD is er namelijk een groter risico op het ontwikkelen van een gameverslaving.
Deze zorg heb ik ook bij mijn kinderen. Zoon kan op zich prima met iedereen overweg, maar hij heeft weinig echte vrienden en vriendinnen. Hetzelfde geldt voor dochter. Het onderhouden van sociale contacten vindt ze simpelweg te veel gedoe. Op school moet ze zich al genoeg aan anderen aanpassen, daar heeft ze als ze thuis is gewoon geen zin meer in. Het gevolg is dat ze heel erg graag alleen op haar kamer achter een beeldscherm zit. Als ik er niets van zou zeggen, zit ze daar echt de hele dag.
Ook zoon is het liefst altijd online. Hij smeert ‘s morgens brood met zijn mobieltje in zijn hand. Hij heeft zelfs zijn koptelefoon op zijn hoofd, dus er is geen fatsoenlijk gesprek mee te voeren. En zo boos als deze puber vaak tegen ons doet, zo aardig is hij tegen zijn online vrienden. Hij kletst graag uren met ze via Skype. En dit gaat dan natuurlijk over games.
Het is soms best lastig. Vaak online zijn, is iets van deze tijd. Zelf doe ik het ook. Mijn ADHD zal hier ook een rol bij spelen, want ook ik kan er helemaal in op gaan. Op de één of andere manier maakt het spelen van een spelletje me heel erg rustig. Maar aan de andere kant word ik er soms ook compleet gestoord van. Via mijn mobiele telefoon krijg ik de hele dag meldingen van nieuwe berichten. De meeste geluiden heb ik daarom al uitgezet, want voor mij zijn dat te veel prikkels.
Van mijn kant is er dus alle begrip voor mijn kinderen. Internetten en gamen helpt ze om meer rust in hun drukke hoofd te krijgen. Tegelijkertijd zal ik ervoor moeten waken dat ze er niet in doorschieten. Bij dochter gaat dat gelukkig vrij gemakkelijk. Zoon wordt echter onredelijk als we zeggen dat hij moet stoppen met gamen, omdat zijn schoolwerk eronder begint te lijden. Hij ziet dat zelf totaal niet zo. We zullen de discussie hier daarom over moeten blijven voeren. Want op zijn tijd online zijn is goed, maar erin doorslaan niet.
