Een aantal weken geleden schreef ik een open brief aan de makers van De Monitor. Hierin uitte ik mijn ongerustheid met betrekking tot het item over ADHD en medicatie dat op zondag 14 februari 2016 wordt uitgezonden. De brief wordt veel geretweet op Twitter en geliked op Facebook. Ook De Monitor reageert via Twitter op mijn brief. Ik word bedankt voor mijn openhartigheid en de moeite die ik heb genomen. De brief is gelezen en het zal worden doorgegeven aan collega’s.
Een paar dagen later gaat de telefoon. Aan de andere kant van de lijn is een mevrouw van De Monitor. Ze vraagt me of ze stoort. Als ik zeg dat dit niet zo is stelt ze me, zo ongeveer, de vraag wat ik met mijn column wil bereiken. Eigenlijk staat alles in de brief, maar ik leg toch nog maar een keer uit wat de gevolgen zijn van de eenzijdige berichtgeving over ADHD en medicatie door de media. Mensen zullen om verkeerde redenen van diagnostiek en behandeling afzien en onderdiagnostiek ligt op de loer.
De mevrouw aan de andere kant van de lijn is duidelijk niet onder de indruk van mijn verhaal. Ze blijft maar hameren op kinderen die onterecht een label, lees: diagnose, krijgen. Scholen die ouders dwingen om hun kind medicatie te geven. Het wordt een herhaling van zetten, maar ik blijf zeggen dat onderdiagnostiek vaker voorkomt dan overdiagnostiek. En ook dat dit gevaarlijk is.
Natuurlijk komt het in de praktijk voor dat er te snel en te makkelijk wordt gediagnostiseerd. Maar deze gevallen zijn in de minderheid. Gelukkig maar. En dat blijkt ook wel uit de vele, emotionele, reacties die De Monitor ontvangt. Veel ouders zijn bereid om hun verhaal op de televisie te doen. Het zijn succesverhalen van mensen over situaties waarbij een diagnose, eventueel aangevuld met medicatie, uitkomst brengen. Van kinderen die compleet vastlopen en nu geholpen worden. Van volwassenen die al hun hele leven op zoek zijn naar een verklaring voor hun slechte functioneren.
De Monitor zegt een evenwichtig item over ADHD en medicatie te willen maken, maar laat welgeteld 1 ouder en kind met ADHD (tegenover meerdere verhalen over overdiagnostiek) aan het woord. Het programma duurt amper 25 minuten en het is te hopen dat er wat van hun verhaal overblijft. Het onderwerp is eigenlijk ook veel te complex om in zo weinig tijd te behandelen. En verder is het treurig om te merken dat De Monitor, om de naderende uitzending te promoten, bijna dagelijks negatieve berichten plaatst op de sociale media. Allemaal posts met misstanden over ADHD, thuis en in het onderwijs.
Nog treuriger zijn de reacties. Het bekende oude verhaal. We zijn ouders die hun kinderen volproppen met kindercoke. We moeten ze op een werkkamp sturen, opletten op voedingsstoffen of nog beter: een flinke schop onder de kont geven. Daarmee gaat ADHD over. Mij persoonlijk raakt het niet, maar ik maak me wel zorgen over de gevolgen van de eenzijdige berichtgeving over ADHD en medicatie door de media. De discussie over dit onderwerp hoort hier niet. Het is onveilig en ronduit schadelijk voor de kinderen en volwassenen over wie het gaat.
