Vol goede moed begin ik. Het is een eierdieet. Dit houdt in dat ik 4, 5 of 6 eieren op een dag moet eten. Reken maar uit. Dat zijn in een week heel veel eieren! Op de eerste dag voel ik me fantastisch. Als ik aan mijn opkikkertje zit denk ik: ‘dit doe ik toch maar gewoon even.’ Op de tweede dag voel ik me goed en op de derde dag voel ik me gammel. Maar de kilo’s vliegen er inderdaad af, dat geeft de burger moed. Op de vierde dag heb ik het gehad. Kokhalzend eet ik bij het ontbijt een ei. Het komt me de neus uit, ik haak af!
Het is een voorbeeldje van de vele diëten die ik in mijn leven heb gevolgd. Al zolang ik het mij kan herinneren heb ik namelijk problemen met mijn gewicht. Vroeger lustte ik niet veel en als ik de kans kreeg at ik de verkeerde dingen. Mijn moeder had zelfs een slotje op de kast. Zo kon ik niet alle koekjes, snoepjes en andere lekkere dingen op(vr)eten. Later lustte ik alles en at ik gewoon gezond. Maar mijn eetpatroon was kennelijk al zo verstoord dat ik aankwam van de lucht.
In Nederlands onderzoek bij 120 volwassenen met ADHD van 18-56 jaar had bijna 60% last van eetproblemen, met name vreetbuien. De meesten noemden het eetgedrag ‘impulsief’ of ‘om rustig van te worden’. Het gewicht schommelde bij 37% van de 120 patiënten behoorlijk met 10, 20 of 30 kilo. Er is een verband tussen een hoog BMI en vreetbuien. Omgekeerd is aangetoond dat een aanzienlijk deel van de patiënten met vreetbuien en/of overgewicht ADHD heeft.
Die gewichtsschommelingen herken ik wel. Een aantal jaren geleden viel ik, met een dieet en meer bewegen, meer dan 30 kilo af. Omdat ik klein ben paste ik na het lijnen in de kindermaatjes. Maar door het gebruik van een bepaald medicijn kwam ik helaas ook weer een flink aantal kilootjes aan. En die krijg ik er met geen mogelijkheid meer af. Heel frustrerend.
Eigenlijk ben ik altijd met eten bezig. Impulsieve vreetbuien, zoals vroeger, heb ik niet meer. Maar ik moet wel altijd opletten wat ik eet. Zoon en dochter reageren vaak verbaasd. ‘Is dit alles wat je eet? Dat is toch nooit genoeg?’ Als ik mijn kinderen zie eten word ik wel eens jaloers. Vooral dochterlief kan van alles eten zonder een gram aan te komen. Het is me een raadsel waar ze het laat. Natuurlijk hoop ik voor ze dat dit zo blijft. Het zou prettig voor ze zijn als ze in hun leven minder rekening met eten moeten houden dan ik. Want ADHD en eetproblemen hebben is echt niet fijn.
