Skip to main content
Columns en blogs

ADHD EN BEELDDENKEN

Door: 3 augustus 2011juni 3rd, 2021Geen reacties

De meeste mensen zien als ze aan het woord huis denken de letters h-u-i-s. Als ik aan het woord huis denk zie ik een plaatje van een huis. Niet zomaar een huis, maar ons huis. En dat niet alleen. Ik zie ook onze tuin. En ik zie onze zwarte hond in het natte gras met de blauwe bal spelen.

Vervolgens zie ik vier natte poten naar binnen vliegen om een salto te maken op onze rode bank.

 

Ik ben een beelddenker.

 

Wetenschappers zijn sceptisch over het begrip beelddenken, omdat het verband tussen problemen met taal, leren en gedrag nog niet voldoende is aangetoond, maar ik heb nog nooit iemand met ADHD ontmoet die niet in beelden denkt.

 

Ook mijn beide kinderen met ADHD zijn beelddenkers. Zoonlief vergelijkt zijn manier van denken met een film, want hij ziet alles tot in detail gebeuren. En als dochterlief tijdens een dictee als eerste het woordje boom op moet schrijven, ziet ze een boom. Compleet met takken, bladeren en van alle kanten. Terwijl zij over de boom zit te filosoferen, is de meester al drie woorden verder.

 

Het lijkt er dus op dat mensen met ADHD niet in woorden denken, maar in beelden. Beelddenken is een creatieve, driedimensionale manier van denken. Deze manier van denken is vele malen sneller dan denken in woorden.

 

ADHD en beelddenken is dus een voor de hand liggende combinatie, want mensen met ADHD zijn ook vaak in staat om informatie en indrukken snel te combineren. Mensen met ADHD kunnen vaak op een creatieve, originele en ruimtelijk inzichtelijke manier probleemoplossend denken.

 

Laten we het beelddenken noemen.

 

Ondanks dat er veel overeenkomsten zijn, tussen kenmerken die bij ADHD horen en kenmerken die bij beelddenken passen, zijn er ook verschillen. Beelddenken is geen op zichzelf staande diagnose. ADHD is een neurobiologische stoornis en beelddenken is een oorspronkelijke manier van denken.

 

Toch is het jammer dat beelddenken nog geen algemeen begrip is binnen het onderwijssysteem. Alle lesstof is afgestemd op taaldenkers. Op school komen deze, vaak ondergewaardeerde, leerlingen dan ook in de knel. Er wordt vaak gedacht aan een leerachterstand of aan dyslexie.

 

Deze kinderen hebben vaak leesproblemen, omdat het gelezen woord tijdens het lezen automatisch wordt omgezet in een beeld. Deze kinderen lezen hierdoor vaak langzamer. Bij het schrijven zien we hetzelfde, omdat de beelden in het hoofd moeten worden omgezet in taal. Vaak hebben deze kinderen moeite met spellen en spiegelen ze veel letters. Ook het automatiseren van rekenen en tafels kan lastig zijn. Voor toetsen hebben deze kinderen dus meer tijd nodig.

 

Vaak wordt het vermoeden van dyslexie door de school van het kind al hardop uitgesproken. Als gevolg hiervan krijgen ouders soms het advies om hun kind een jaartje over te laten doen. Dat helpt natuurlijk helemaal niet, omdat de lesstof op een andere manier moet worden aangeboden.

 

Om deze problemen op te lossen werk ik in mijn praktijk met de methode ik leer anders

Door te visualiseren leren kinderen woordbeelden op te slaan als een plaatje en zijn spellingsproblemen vaak snel voltooid verleden tijd.

 

Na een paar trainingen halen deze kinderen alleen nog maar voldoendes, in plaats van onvoldoendes en hoeven ze geen jaartje over te doen, maar gaan ze glansrijk over. Zo is topografie nu het lievelingsvak geworden van zoon en leerde dochterlief in zes dagen alle tafels.

 

Het is dan ineens helemaal niet zo belangrijk meer of beelddenken wetenschappelijk is bewezen of niet. Ieder kind heeft nou eenmaal een eigen manier van leren. Door hier op aan te sluiten geef je een kind Passend Onderwijs. En veel succeservaringen geven heel veel zelfvertrouwen.

Suzan Otten-Pablos

Suzan Otten-Pablos

Columnist ADHD Netwerk: in de periode van 2010 tot 2021 heeft Suzan Otten-Pablos elke 2 weken een column op de website van ADHDnetwerk.nl. gepubliceerd. Suzan is maatschappelijk werker, ADD/ADHD coach en ervaringsdeskundige. Zij is zelf een moeder met stuiterkwaliteiten en heeft twee kinderen met ADHD. In de maandelijkse columns zal zij haar persoonlijke ervaringen en meningen beschrijven. Zij is daarbij ingegaan op de actualiteit. De columns geven haar persoonlijke mening weer en deze valt niet onder verantwoordelijkheid van het ADHD Netwerk bestuur. In 2021 heeft zij besloten haar werkzaamheden voor ons af te ronden. Wij zijn Suzan zeer erkentelijk voor haar grote inzet in deze jaren en wensen haar succes met de voortzetting van haar werk elders.